O vindeiro martes, 5 de decembro inauguramos a exposición 40 ANOS DO CARRABOUXO.  Será no Centro Sociocultural do Ensanche ás 19,30h.
Para abrir a mostra contaremos co autor, Xosé Lois González Vázquez,   máis coñecido como O Carrabouxo, que realizará unha pequena visita guiada á  exposición, respostará ás preguntas dos asistentes e asinará publicacións da súa obra.
A mostra, que estará aberta até o 5 de xaneiro,  percorre  catro décadas a través dunha viñeta seleccionada polo autor por cada un dos anos publicados, desde 1982 até este 2022.
Xosé Lois pasou a súa infancia en Osmo (Cenlle), ata que aos dez anos muda para Chantada. Estudou na universidade laboral de Zamora e fixo a carreira de telecomunicacións en Alcalá de Henares. Traballou como xefe provincial de Telecomunicacións en Ourense ata a súa xubilación en 2009, labor que compartía coa súa faceta de humorista gráfico. Foi membro da directiva da Agrupación Cultural Auriense e presidente deste colectivo durante 13 anos.
Colabora con regularidade nos xornais La Región de Ourense e Atlántico Diario de Vigo e tamén na revista Tempos Novos e o semanario A Nosa Terra, coa publicación de viñetas do Carrabouxo, personaxe co que comparte o pseudónimo.
Publicou numerosos libros, entre eles: 20 anos de Carrabouxo,  400 Carrabouxos máis, Carrabouxos 90 ou Carrabouxos 90. Tamén participou tamén en numerosas publicación colectivas.
Recibiu a Medalla Castelao en 2008 e no 2013 o premio Bo e Xeneroso da AELG.

​

XOSÉ MIGUEL ANDRADE CERNADAS (A Coruña, 1963) É catedrático de Historia Medieval na Universidade de Santiago. Boa parte das súas investigacións están dedicadas ao protagonismo do monacato na sociedade da Galiza alto e pleno medieval. Tense ocupado doutros temas como o Reino medieval de Galiza, as peregrinacións a Compostela, o mundo dos preitos e da resolución de conflitos ou a historia da alimentación na idade media. Así mesmo ten participado en congresos e xuntanzas científicas e publicado artigos e libros sobre o medievo na nosa Terra.

Na palestra do mércores 15 de Novembro de 2023, ás 19:30 horas, na aula 8 da Facultade de Xeografía e Historia, X. Miguel Andrade Cernadas, falará sobre CRESCONIO E DIEGO PELÁEZ, DOUS BISPOS IRIENSES DO SÉCULO XI.
​
Un excomungado polo Papa. Outro, deposto e encarcerado por un rei. 
Foron dous bispos poderosos, ao fronte da igrexa mais influínte e poderosa de Galiza que, en moitos aspectos, anuncian e anticipan o episcopado máis coñecido e famoso da Galiza medieval: o de Diego Xelmírez. Os dous, bispos guerreiros. Os dous, señores feudais. Os dous, protagonistas políticos de primeiro nivel e estreitamente  relacionados coa monarquía. Ambos ao fronte dunha sé que comeza ser meta de peregrinacións e a ter sona internacional crecente.
Nas súas semellanzas, e nas súas diferenzas, imos centrar a nosa intervención, pois focalizarémola na vida e na obra destes dous prelados, símbolo da poderosa e influínte Galiza do século XI.

Hai uns días finou Aurichu, Aurora Pereira Carballo, socia fundadora do Galo. Por iso o Galo entoa o seu cocorocó.

A Xunta Directiva da Agrupación Cultural O Galo de Santiago, quere manifestar, en nome de toda a asociación, o seu fondo pesar polo seu pasamento e dar o pésame á súa familia e amizades.
Aurichu era unha muller comprometida coa nosa cultura, boa compañeira e mellor amiga. Persoa moi querida e valorada por todos nós. Xenerosa e entusiasta, a  súa casa era un lugar de reunión para a intelectualidade galega durante o franquismo e a chamada transición.
A ela debemos o nome da nosa asociación, pois foi ela quen o propuxo inspirada na lectura don poema homónimo de Luís Amado Carballo. No poema pídeselle ao galo que abra as portas do día co seu cantar e que acenda unha fogueira co lume do seu voo.  E alí, nese ano 1961, xa estaba Aurichu Pereira disposta a avivar un lume novo, a botar unha man e con ideas novas facer realidade os proxectos da nosa asociación. O seu traballo foi constante e calado e sempre implicado coa actividade sociocultural do país.
A súa tenda foi un referente para toda Galiza, trouxo un aire fresco, mestura de tradición e contemporaneidade. A través dela,  Aurichu, visibilizou e axudou a revalorizar a artesanía tradicional galega . Ademais, nela podías mercar pezas da cultura popular de todo o mundo: da India, Marrocos, México, Portugal, Mongolia ou de Brasil e toda América do Sur. Foi a primeira tenda en vender roupa étnica que traía das súas viaxes a París e Londres, tecidos artesanais de lá e liño procedentes da Galiza interior e o Bierzo, ademais de roupa que ela mesma deseñaba, inspirándose en Matisse , Picasso ou Candinsky ou na arte popular da nosa Terra,
Na súa tenda da rúa Xelmírez, tamén había pezas de xoiaría e decoración tanto de estética tradicional como realizadas polas novas xeracións de artistas. Nela nunca faltaban mantas das nosas teceláns e pezas de Niñodagia, Gundivós, Buño, Bonxe e Mondoñedo, xunto a outras de madeira, folla de lata, oso, corda ou cunchas, tanto de Galiza como doutras partes do mundo.
Ela popularizou aquí ceramistas como Mistério ou Rosa Ramalho, figuras emblemáticas da olaría tradicional portuguesa. Tamén gustaba de pintar, formouse con Carlos Maside e fixo con éxito numerosas exposicións.

O Concello de Santiago, Sermos Galiza, a A.C. O Galo e Vive, Vide! convidan ao coloquio-presentación do libro CENTO DOCE VIAXES NA MIÑA TERRA.

O acto celebrarase o vindeiro xoves, 2 de novembro, ás 20:00 h., no Espazo Enocultural VIVE,VIDE!.

Participarán Xoán Colazo, autor da obra, e Aleixo Vilas, economista.

A  obra, publicada por Sermos Galiza, empresa editora de Nós Diario, achega en 492 páxinas encadernadas en tapa dura, con máis de 250 fotografías a toda cor, as  reflexións do autor sobre diferentes lugares da xeografía física e humana da Galiza, profundamente transformada, que percorreu ao longo destes anos “polas derradeiras paraxes descoñecidas da Galiza”.

Colazo sinala que con este libro quere compartir "a paixón polo país, espertar na xente o interese de saír a camiñar e coñecer a nosa terra. Este é o xeito de valorala, de querela, de reivindicala, de sermos conscientes da nosa historia, da rica arte, da natureza vizosa, da toponimia de noso, das formas de montes, ribeiras e vales."

En oito de xuño de 2012 regresaba o galego aos quioscos coa publicación do semanario Sermos Galiza. Xa nese primeiro número apareceu a sección Viaxes, obra do Colectivo Xea, na que Xoán Colazo compartiu andanzas con Adela Leiro e Mon Daporta, mestres e compañeiros de vello en publicacións d’A Nosa Terra. O libro recolle as cento doce colaboracións da súa responsabilidade e que abranguen unha década de publicacións, até decembro de 2022. Dalgún xeito, son tamén unha mostra resumida da longa experiencia de toda unha vida de percorrer Galiza enteira.
O libro busca partillar a paixón polo país, espertar na xente o interese de saír a camiñar e coñecer a nosa terra, como xeito de valorala, querela, reivindicala e sermos conscientes da nosa historia, da rica arte, da natureza vizosa, da toponimia de noso, das poéticas formas de montes, ribeiras e vales. E, sobre todo, saír do noso horizonte cotián permítenos coñecer e falar coas persoas que habitan, dan sentido e moldean este territorio variado e gozoso. A experiencia de visitar un bosque, ollar unha vella igrexa ou fotografar unha fervenza estaría pexada de non escoitarmos o que os veciños e veciñas poidan dicir deles, ou simplemente sentir como interpretan as cousas da vida.
Pero viaxar tamén nos confronta coas miserias do noso país. Coñeceremos daquela elementos patrimoniais estragados, zonas de grande interese natural degradados por desleixo ou voracidade de intereses económicos, e en toda parte unha cultura agredida e unha poboación que esmorece. Saber destas fondas feridas da terra debera levarnos a reaxir e loitar por darlle un destino mellor ao territorio e por extensión ao planeta.
Este libro de viaxes na nosa terra non son unha simple guía para localizar lugares ou unha recreación de instantes vividos por quen percorre un país máis amplo có que sinalan as fronteiras administrativas. Tentan ser unha incitación á viaxe. Dalgunha maneira, viaxar por Galiza é como acadar unha terra ignota por descoñecida e ocultada. O libro procura loitar contra esa ignorancia do que nos é propio, e amosar o tantas veces invisíbel malia estar ao noso carón. 

                                                                CURRÍCULO DO AUTOR
​Xoán Colazo naceu en Candeán, unha parroquia de Vigo, onde leva vivindo toda a vida, agás unha etapa de varios anos en que foi veciño compostelán por motivos laborais.
Economista de formación exerce na actualidade esa profesión.
Participa das actividades de diferentes asociacións: culturais, ecoloxistas, veciñais e de defensa da lingua galega, e colabora con Sermos Galiza, editora de Nós Diario, e antigamente no periódico A Nosa Terra, onde contribuíu na edición de libros sobre a natureza galega dentro do Colectivo Xea.
É de salientar a participación no mundo das comunidades de montes dende hai case 30 anos en que se iniciou a clasificación como veciñal en man común do monte da parroquia de Candeán e de facer parte na creación en 1999 da Organización Galega de Comunidades de Montes Veciñais.
Con inquedanzas moi diversas, todo o que ten a ver con Galiza non lle é alleo, seguindo a máxima "Galiza, célula de universalidade", e é dende aquí que olla con interese o Mundo, que quero preservar no que ten de bo e transformar para mellor a nivel natural e como sociedades humanas.

EDICIÓNS LAIOVENTO, a A.C. O Galo e Libraría Couceiro aprácense en convidar á presentación do libro A TRANSICIÓN EN GALIZA.
O acto celebrarase o vindeiro xoves, 26 de outubro, ás 19,30 h., na  libraría Couceiro, praza de Cervantes 6, Compostela.
Participarán Uxío-Breogán Diéguez, coordinador da obra, e Prudencio Viveiro, por Edicións Laiovento.

Uxío-Breogán Diéguez (Madrid, 1978). Doutor en Historia pola Universitat de Barcelona. Profesor da Universidade da Coruña, na que é director da Cátedra de Memoria Histórica. Cofundador e director de  Murguía, Revista Galega de Historia desde 2003. Presidente entre 2001 e 2011 da Asociación Galega de Historiadores, así como presidente desde 2011 do Instituto Galego de Historia. Membro da Fundación Moncho Reboiras e da Fundación Alexandre Bóveda. Impulsor xunto a Xosé Estévez do Galeusca Historia no 2008. 
Ten dirixido, guionizado e asesorado varios documentarios, como Alexandre Böveda. Capitán noso (2003) ou A Fazaña da Liberdade (2013), así como comisariado varias exposición, como Alexandre Bóveda: da vida e do compromiso (2011) ou Nunca Máis. A rebelión dun pobo (2012). 
É autor de numerosos libros, como entre outros A Asemblea de Concellos de Galiza Pro-Estatuto (FAB, 2002), Álvaro de las Casas. Biografía e Documentos (Galaxia, 2003), Alexandre Bóveda nos seus documentos (Difusora de Ideas, 2010) e Nacionalismo galego aquén e alén mar, 1936-1975 (Laiovento, 2015), así como impulsor e coautor de obras colectivas sobre historia política, como entre outras Nationalism on the Iberian Peninsula During the Early 20th Century (University of Nevada, 2021) e A Transición en Galiza, recentemente publicada en Laiovento. 

A A.C. O Galo convídavos á xuntanza-conversa "Situación e futuro da prensa en Galiza", un encontro  que organiza Nós Diario para festexar a saída do número 1000 do xornal. 
Nela falarase da "Situación e futuro da prensa en Galiza", participará Mª Antonia Pérez, presidenta  da A.C. O Galo, María Obelleiro e Xoán Costa, directora e presidente do consello de administración de NóS Diario, respectivamente. E tamén participarán cant@s de vós desexedes intervir neste diálogo que será público e aberto a toda a cidadanía, ate encher aforo.  
Agardamos a túa participación nesta xuntanza na que cada quen ten a oportunidade de dialogar e de expoñer a súas opinións sobre  "Situación e futuro da prensa en Galiza".

ROTEIRO PREVISTO
 
 Xoves, 12 de outubro de 2023
07:30 h.: Saída de Santiago.
13:00 h.: Carrión de los Condes, onde xantaremos, veremos a vila e as igrexas de Santiago e de Santa María.
17:00 h. Saída para Burgos.
18:00 h.: Chegada s Burgos.
18:30 h.: Visita guiada á cidade. 
21:30 h.: Cea.

 Venres, 13 de outubro de 2023.
09:30 h.: Visita á catedral de Burgos e ao seu museo, así como ás igrexas S. Nicolás de Bari e S. Gil.
13:00 h.:  Visita ao castelo.
14:30 h.: Xantar.
16:30 h. Visita ao Museo da Evolución Humana  de Atapuerca.
18,30 h.: Tempo de lecer.
 
Sábado, 14 de outubro de 2023
09:30 h.: Visita ao mosteiro das Huelgas.
13:00 h.: Visita á Cartuja de Miraflores, situada a 5 km de Burgos.
14:00 h.: Xantar.
16:30 h.: Visita ao mosteiro de S. Pedro de Cardeña.
18,30 h.: Tempo de lecer.
21:00 h.: Cea.
 
Domingo, 15 de outubro de 2023.
08:00 h.: Saída para Galiza.
10:00 h.: Visita ao xacemento romano de La Olmeda.
14:00 h.: Xantar en Astorga e paseo por esta vila.
16:30 h.: Saída para Santiago.
21:30 h.: Chegada a Compostela.

O vindeiro xoves, 5 de outubro, terán lugar na libraría Couceiro de Compostela as seguintes palestras destas xornadas:

​Comezaremos ás 19 horas co relatorio de Manuel Vilar titulado A ETNOGRAFÍA NO SEG. TEXTOS PARA COÑECERNOS.
Manuel Vilar Álvarez é licenciado en Xeografía e Historia e máster en Xestión de Patrimonio Cultural. O seu labor profesional desenvólvese no campo da antropoloxía e patrimonio, comisariando exposicións ou facendo traballo de campo en temas relacionados co Camiño de Santiago ou con outros aspectos do patrimonio cultural. Desde 2019 é o director do Museo do Pobo Galego.
É autor de diferentes publicacións sobre A Costa da Morte, antropoloxía e o camiño de Santiago, especialmente o de Fisterra e Muxía, salientando Camiño de Santiago a Muxía por Brandomil, editada pola Editorial Alvarellos en 2019 ou o capítulo “Analyzing Narratives about the Camino. From Claims in Support of Local Elements to the Success of the Xacobeo”, en C. Sánchez Carretero, Heritage, Pilgrimage and the Camino to Finisterre. Walking to the End of the Word. Springer, Londres 2015.
No ano 2019, e con motivo de dedicarlle o Día das Letras Galegas a don Antonio Fraguas, publicou varios artigos sobre o traballo etnográfico de Antonio Fraguas, como “O ritual festivo como elemento diferenciador”, no libro Antonio Fraguas. A cultura como forma de vida, da Universidade de Santiago de Compostela. Ten traballos sobre a emigración galega a Nova York, sobre Xaquín Lorenzo ou sobre os museos etnolóxicos como “Ethnographic museums and essentialist representations of Galician identity”, en International Journal of Iberian Studies 21.2, 2008, en colaboración con Xerardo Pereiro Pérez. O último publicado foi o ano 2022 na revista Agora, papeles de filosofía, “Museos e antropoloxía, un longo camiño de volta á casa”. Tamén é colaborador na prensa diaria.

            A ETNOGRAFÍA DO SEMINARIO DE ESTUDOS GALEGOS: TEXTOS PARA COÑECÉRMONOS
                                                                   Por  Manuel Vilar Álvarez (resumo)
O relatorio está dividido en cinco partes: terminoloxía, tradición, etnografía, metodoloxía e museo. A idea é demostrar que o que fixo a xente do Seminario de Estudos Galegos no campo da etnografía hoxe chamámoslle antropoloxía. Que as distintas denominacións, folclore, etnografía ou antropoloxía, responden a diferentes tradicións. O que fixeron conectaba cunha tradición que viña dos folcloristas do século XIX, mais renovaron na metodoloxía, nos temas tratados e nos obxectivos, é dicir, que actualizaron o discurso para contribuír ao coñecemento dunha sociedade e unha explicación de certas prácticas sociais, crenzas e costumes. A etnografía era un xeito de contar a historia da xente que non lle contaran a súa historia. O SEG xuntaron investigación, colección e difusión para construír un relato que puidera ser compartido socialmente. Para iso era fundamental un museo con fondos etnográficos relativos á memoria social.
Fixeron etnografía para axudar a confirmar o feito diferencial galego. Era unha antropoloxía que podemos inscribir na tradición do que George Stocking denominou da “construción da nación”.
 
A continuación, Mercedes Rozas falaranos sobre A ARTE EN GALIZA NOS TEMPOS DO SEG.

Mercedes Rozas é Licenciada en Xeografía e Historia, na especialidade de Arte Moderna e Contemporánea pola Universidade de Santiago de Compostela, e membro do Padroado do Museo do Pobo Galego.
Desde os anos 80 desenvolve o seu traballo na crítica de arte: como conferenciante, en colaboracións para xornais como La Voz de Galicia e Nós Diario, así como publicacións para revistas especializadas e institucións públicas e privadas.                          
Foi coordinadora de exposicións de proxectos artísticos como Galicia Terra Única (1997), Xacobeo 99 (1999), Pegadas Xacobeas (1999), Xacobeo (2004), Galicia Cidade Única (2000), Capitalidades Culturais. Santiago de Compostela (2000), Galicia 1981-2001 (2001), X Aniversario da Casa de Galicia en Madrid (2002), 25 anos de Caixa Galicia en Santiago (2002), In Tempore Sueborum (2018), Figurando lembranzas (2019), Dobre Quadratura (2021).
Como comisaria ten participado nas mostras colectivas Diálogos co silencio, Camiñantes, Itinerarios artísticos, Expresións Técnicas, Guieiros, Hipervínculos, A arte da semellanza, Camiño de Volta, A paisaxe e a súa pegada ou Libros Conversos. Como comisaria de artistas individuais están mostras adicadas a Carlos Maside, Eugenio Granell, Manuel Ayaso, Quintana Martelo, Xosé Luis de Dios, Luis Gabú, Aurichu Pereira, Julia ares, Moreiras, Leopoldo Nóvoa ou Diego Vidal.
Ten colaborado con institucións como a Xunta de Galicia, Museo do Pobo Galego, Consorcio de Santiago, Afundación, Deputación de Ourense, Auditorio de Galicia, Universidade de Santiago, Museo Barjola ou Instituto Cervantes.

                                                                     A ARTE NOS TEMPOS DO SEG
                                                                     Por Mercedes Rozas (resumo)
Partindo da imbricación da arte na sociedade, analízase a plástica en Galicia durante a actividade do Seminario de Estudos Galegos, desde 1923, ano da súa creación, ata 1936, que por mor do golpe de estado militar a institución queda desmembrada. As continxencias históricas foron por estas datas especialmente boiantes en episodios sociais, políticos e culturais como para que os artistas da época puideran recrear as mudanzas que se estaban a producir. Con todo, a institución non é de modo expreso fundada para a causa artística, polo que está non contou cun protagonismo relevante nas actividades asociativas, agás algunha que outra exposición e, máis asiduamente, as actividades vinculadas á arqueoloxía. A participación por parte dos autores contemporáneos maniféstase máis de colaboración e adhesión. Seguindo o ronsel das creacións, o que si resulta doado é facerse unha composición de lugar das distintas estéticas que rexían naquelas circunstancias no noso país.
Diso trata esta intervención.
Neste percorrido evidénciase a persistencia dunha liña determinante conservadora que segue as pegadas do rexionalismo decimonónico, cunha figuración academicista acentuada por o folclorismo e os tópicos, así como por unha busca da identidade en consonancia coas correntes que alumaban en distintos ámbitos europeos e tamén do noso entorno, máis concretamente no País Vasco e Cataluña. Na intervención recollerase o labor de figuras transcendentais da arte de preguerra como María Corredoyra, Francisco Llorens, Asorey, Eiroa, Castelao ou Camilo Díaz Baliño.
No periplo das décadas dos vinte e trinta contemplarase tamén a influencia das vangardas en artistas máis concienciados coa modernización, facendo un paralelismo coas tendencias que se estaban a producir en Alemania e Francia. O grupo dos Renovadores, entre eles Maside, Torres e Colmeiro, son ben significativos nesta angueira estética, os tres socios ou subscritores da biblioteca.
Mentres a actividade era cada vez máis intensa, a política terzou nos ánimos da arte, tanto durante a ditadura de Primo de Rivera como durante a República, condicionando a resposta que deron os artistas. No SEG estiveron ao día do escenario que se estaba a auspiciar. Maside, Torres ou Vicente Risco, entre outros, traían novas de Madrid e dos anovadores acicates como os que propiciaba a Xeración do 27, grupo co que sintonizaban Maruxa Mallo e Arturo Souto, así como o granadino García Lorca, que en 1932 estivo en Pontevedra, Lugo e Santiago, recibido por algúns dos membros do SEG, dando conferencias e participando nas representacións teatrais de La Barraca.
 

 Para rematar, Xosé Ramón Ermida falará de A REPRESIÓN SOBRE O SEG.