XORNADAS SEMINARIO DE ESTUDOS GALEGOS 1923-1933. FOTOS DO SEGUNDO DÍA.
Hoxe, día 27 de setembro de 2023, continuaron as xornadas que organizamos xunto co concello de Santiago para celebrar o centenario do SEG.
Xosé Ramón Pena falounos da literatura na xeira do SEG.
A continuación, Aurora Marco destacou o labor das mulleres no SEG.
Para rematar, Uxío Breogán falounos da situación política naqueles tempos e do compromiso da xente do SEG con Galiza.
Xosé Ramón Pena falounos da literatura na xeira do SEG.
A continuación, Aurora Marco destacou o labor das mulleres no SEG.
Para rematar, Uxío Breogán falounos da situación política naqueles tempos e do compromiso da xente do SEG con Galiza.
quico cadaval enche o principal
Onte, 26 de setembro, Quico Cadaval abarrotou o Teatro Principal de Compostela co seu espectáculo TRINTA ANOS A CONTAR HISTORIAS. NOTAS DE RODAPÉ. Este espectáculo foi organizado pola Asociación Memoria Atlántica, coa colaboración da Agrupación Cultural o Galo e o patrocinio do Concello de Santiago de Compostela.
Quico Cadaval repasou o seu repertorio de 30 anos, engadindo explicacións e respostando as preguntas que fixera o público previamente. Contándonos da súa avoa, do cruce do Vilar, do Mascato; falando do coruño ou do mafioso de Serres; lembrando a Pico e o relato da morte agardando en Isfahán, con versións en todas as culturas do mundo. Fixo as delicias do público, non paramos de rir e bater palmas.
Galería de fotos e recorte da Voz.
Quico Cadaval repasou o seu repertorio de 30 anos, engadindo explicacións e respostando as preguntas que fixera o público previamente. Contándonos da súa avoa, do cruce do Vilar, do Mascato; falando do coruño ou do mafioso de Serres; lembrando a Pico e o relato da morte agardando en Isfahán, con versións en todas as culturas do mundo. Fixo as delicias do público, non paramos de rir e bater palmas.
Galería de fotos e recorte da Voz.
XORNADAS SEMINARIO DE ESTUDOS GALEGOS 1923-1933. fOTOS DO PRIMEIRO DÍA.
O día 20 de setembro de 2023 comezaron, na libraría Couceiro de Compostela, as xornadas que organizamos xunto co concello de Santiago para celebrar o centenario do SEG.
Miguel Anxo Xeixas comezou falando das persoas que traballaron paseniñamente recollendo as mostras da nosa cultura: voces, cantigas,... e lembrounos o traballo de figuras como Sarmiento ou Dorothé Schubarth.
A continuación, X. Antón Fraga falounos da aposta polas ciencias naturais, matemáticas e biomedicina que fixeron as persoas do SEG, lembrándonos o inxente labor realizado por persoas como Luis Iglesias ou Isidro Parga.
Para rematar, Antón Costa falounos da situación da escola galega no primeiro terzo do século pasado e do traballo realizado polo SEG no eido da pedagoxía.
Miguel Anxo Xeixas comezou falando das persoas que traballaron paseniñamente recollendo as mostras da nosa cultura: voces, cantigas,... e lembrounos o traballo de figuras como Sarmiento ou Dorothé Schubarth.
A continuación, X. Antón Fraga falounos da aposta polas ciencias naturais, matemáticas e biomedicina que fixeron as persoas do SEG, lembrándonos o inxente labor realizado por persoas como Luis Iglesias ou Isidro Parga.
Para rematar, Antón Costa falounos da situación da escola galega no primeiro terzo do século pasado e do traballo realizado polo SEG no eido da pedagoxía.
ALBA DE GLORIA 2023. pICO sACRO 22 DE XULLO
HOMENAXE ÁS VÍCTIMAS DA REPRESIÓN FRANQUISTA. ILLA DE SAN SIMÓN . 16 DE XULLO DE 2023
CONCERTO DE TOLEMIA´S CONCERT
|
O pasado 17 de xuño asistimos, como convidados, ao concerto de Tolemia’s Consort, organizado pola Asociación de Amigos da Ópera de Santiago no pazo de Fefiñáns.
|
|
visita á exposición
|
|
AO REDOR DA NOVELA DE LOIS DIÉGUEZ AS VOCES AMADAS
debate eleccións municipais
roteiro ao barrio de san lázaro
AS ORIXES DUN BARRIO HISTÓRICO
O descubrimento no ano 813 da tumba do apóstolo Santiago, converterá este espazo sagrado nunha dinámica cidade de proxección universal. A principal vía de comunicación será coñecida como Camiño Francés, a través da cal chegarán desde a Idade Media, peregrinos de toda a Europa continental cruzando a marxe norte da Península Ibérica.
Unha das medidas preventivas das cidades medievais coa que evitar a propagación de pandemias, foi a de situar espazos de reclusión de doentes e hospitais nas aforas. Foi o caso de San Lázaro, agromando coma pequeno núcleo viario ao pé do Camiño Francés, entre o Monte do Gozo e Os Concheiros, onde ficaron os doentes de lepra con acceso vetado á cidade.
A documentación máis antiga versa do ano 1.149, cando se funda o Hospital de San Lázaro, destinado a varóns co mal da lepra. Sen embargo, as diferentes intervencións arqueolóxicas que se realizaron no antigo solar da Escola de Capacitación Agraria, previamente á ocupación polo actual complexo administrativo, permitiron recoñecer unha serie de restos pertencentes a un hábitat medieval no que convivían os doentes, tales coma fondos de cabanas, canles, depósitos e fosas para almacenamento de alimentos coñecidas coma silos.
Desde este intre, a leprosería irá collendo entidade e articulando o espazo inmediato. Mostra disto será a construción dunha igrexa románica, cuxos alicerces e enterramentos asociados, poden contemplarse no andar baixo, dentro da Consellería de Medio Ambiente.
Máis non será o único resto patrimonial senlleiro, conservado ata os nosos días. Co derrubo en 1924 desta capela medieval, constrúese a igrexa modernista da man do arquitecto J. López Rego e que amosa con orgullo no testeiro da súa espadana, a cruz románica orixinal de San Lázaro e que Castelao soubo inmortalizar na obra As cruces de Pedra na Galiza, xunto con outras de semellante tipoloxía.
Tamén daqueles tempos existen outros restos conservados, como as vasillas e xerras cerámicas procedentes dos silos do lazareto e expostas nas vitrinas do Museo das Peregrinacións e de Santiago.
Máis o lazareto foi medrando, igual que o barrio que acababa de abrollar ao pé do principal camiño de peregrinación do occidente europeo. Esta orixe viaria do barrio con orientación lineal leste-oeste, determinará a orde e urbanismo en espiña de peixe das vivendas construídas ao pé do camiño, con hortas particulares nas súas traseiras, bordeadas por agras fértiles e comunicadas á súa vez por vellas corredoiras, sendo abrazado o conxunto por soutos e arboredos, fontes de recursos primarios dos nosos antepasados.
A vida e a historia segue e o lazareto antigo modernizarase no 1886 coa construción dun hospital a cargo da Deputación Provincial, hoxe edificio da Dirección Xeral de Ordenación Forestal.
Xa logo que dende súa fundación medieval, o barrio de San Lázaro experimentará grandes modificacións, a última delas coma consecuencia da expansión urbanística da cidade, con cambios arquitectónicos e sociolóxicos irreversibles.
Nestes días, veciños e veciñas do barrio, así coma visitantes, celebramos a nosa festa: a festa da uña, tradición centenaria cuxa orixe e causa, como tantas outras celebracións do país, retrotráese a unha mestura de cultos e tradicións populares. Neste caso, as uñas do porco, animal totémico da nosa gastronomía, serven de exvotos para doentes e familiares oferentes, en canto estas simbolizan as súas extremidades danadas.
Valoremos a idea de que a festa da uña non é unha simple feira gastronómica e moito menos que sexa algo recente ou inventado. Trátase da historia, tradición e cultura do noso barrio, parte intrínseca da cidade que medrou ao pé do sepulcro apostólico e do seu camiño.
Mario César Vila
(Arqueólogo)
Para saber máis: Bonilla Rodríguez, A.; César Vila, M. (2005): “Excavación arqueológica en área en el solar de la antigua capilla y lazareto medieval de San Lázaro (Santiago de Compostela, A Coruña)”, Gallaecia, 24, Santiago de Compostela, pp. 219-242.
Imaxes:
Unha das medidas preventivas das cidades medievais coa que evitar a propagación de pandemias, foi a de situar espazos de reclusión de doentes e hospitais nas aforas. Foi o caso de San Lázaro, agromando coma pequeno núcleo viario ao pé do Camiño Francés, entre o Monte do Gozo e Os Concheiros, onde ficaron os doentes de lepra con acceso vetado á cidade.
A documentación máis antiga versa do ano 1.149, cando se funda o Hospital de San Lázaro, destinado a varóns co mal da lepra. Sen embargo, as diferentes intervencións arqueolóxicas que se realizaron no antigo solar da Escola de Capacitación Agraria, previamente á ocupación polo actual complexo administrativo, permitiron recoñecer unha serie de restos pertencentes a un hábitat medieval no que convivían os doentes, tales coma fondos de cabanas, canles, depósitos e fosas para almacenamento de alimentos coñecidas coma silos.
Desde este intre, a leprosería irá collendo entidade e articulando o espazo inmediato. Mostra disto será a construción dunha igrexa románica, cuxos alicerces e enterramentos asociados, poden contemplarse no andar baixo, dentro da Consellería de Medio Ambiente.
Máis non será o único resto patrimonial senlleiro, conservado ata os nosos días. Co derrubo en 1924 desta capela medieval, constrúese a igrexa modernista da man do arquitecto J. López Rego e que amosa con orgullo no testeiro da súa espadana, a cruz románica orixinal de San Lázaro e que Castelao soubo inmortalizar na obra As cruces de Pedra na Galiza, xunto con outras de semellante tipoloxía.
Tamén daqueles tempos existen outros restos conservados, como as vasillas e xerras cerámicas procedentes dos silos do lazareto e expostas nas vitrinas do Museo das Peregrinacións e de Santiago.
Máis o lazareto foi medrando, igual que o barrio que acababa de abrollar ao pé do principal camiño de peregrinación do occidente europeo. Esta orixe viaria do barrio con orientación lineal leste-oeste, determinará a orde e urbanismo en espiña de peixe das vivendas construídas ao pé do camiño, con hortas particulares nas súas traseiras, bordeadas por agras fértiles e comunicadas á súa vez por vellas corredoiras, sendo abrazado o conxunto por soutos e arboredos, fontes de recursos primarios dos nosos antepasados.
A vida e a historia segue e o lazareto antigo modernizarase no 1886 coa construción dun hospital a cargo da Deputación Provincial, hoxe edificio da Dirección Xeral de Ordenación Forestal.
Xa logo que dende súa fundación medieval, o barrio de San Lázaro experimentará grandes modificacións, a última delas coma consecuencia da expansión urbanística da cidade, con cambios arquitectónicos e sociolóxicos irreversibles.
Nestes días, veciños e veciñas do barrio, así coma visitantes, celebramos a nosa festa: a festa da uña, tradición centenaria cuxa orixe e causa, como tantas outras celebracións do país, retrotráese a unha mestura de cultos e tradicións populares. Neste caso, as uñas do porco, animal totémico da nosa gastronomía, serven de exvotos para doentes e familiares oferentes, en canto estas simbolizan as súas extremidades danadas.
Valoremos a idea de que a festa da uña non é unha simple feira gastronómica e moito menos que sexa algo recente ou inventado. Trátase da historia, tradición e cultura do noso barrio, parte intrínseca da cidade que medrou ao pé do sepulcro apostólico e do seu camiño.
Mario César Vila
(Arqueólogo)
Para saber máis: Bonilla Rodríguez, A.; César Vila, M. (2005): “Excavación arqueológica en área en el solar de la antigua capilla y lazareto medieval de San Lázaro (Santiago de Compostela, A Coruña)”, Gallaecia, 24, Santiago de Compostela, pp. 219-242.
Imaxes:
- Restos da cabeceira da igrexa románica, sancristía e necrópole (Bonilla Rodríguez, A (2005): Excavación arqueológica en área en el solar de la antigua capilla y lazareto medieval de S. Lázaro (Santiago de Compostela, A Coruña), memoria técnica.
- Ilustracións de A. Castelao de “As cruces de pedra na Galiza”.
- Xerra trilobulada procedente do lazareto medieval, hoxe exposta no Museo das Peregrinacións e de Santiago (fotografía do autor).
Roteiro ao barrio da Almáciga
Palestra: Entroido unha festa en mudanza
Presentación de Personaxes da Galiza medieval
Roteiro Murguía en Compostela
Amores clandestinos no renacemento
Concerto do Grupo de Música Antiga 1500
Folclore medievalizado e subalternidade cultural. NO-DO NOS ANOS 40-50
Palestra: Diego Xelmírez e o Pío Latrocinio
Visita ao Panteón Real
Visita dirixida á exposición Laxeiro
Roteiro das Desterradas
Roteiro polo barrio de Sar
Visita a Quiroga
aLBA DE gLORIA E CARBOEIRO (2022)
hOMENAXE EN sAN sIMÓN E ROTEIRO POR cERDEDO-COTOBADE
cONVIVIO DA cULTURA gALEGA. oUTEIRO DE rEI
Presentación do Libro Negro da Lingua Galega
sEGUNDA vISITA DIRIXIDA Á EXPOSICIÓN sANTIAGO NO TEMPO
Visita dirixida á exposición Santiago de Compostela no tempo
Visita dirixida ao castelo da Rocha
Homenaxe a Manuel Lourenzo
|
|
Palestra sobre Florencio Delgado Gurriarán
Roteiro das Irmandades da Fala pola Coruña
Cartón de soci@ histórico
