Este mércores contaremos coa presenza de Edelmiro López, Gonzalo Rodríguez e o Colectivo Bidán.
Edelmiro López Iglesias
Doutor en Ciencias Económicas pola Universidade de Santiago de Compostela (USC). Desde 1985 desenvolve a súa actividade no Departamento de Economía Aplicada da USC, onde desde 1996 é Profesor Titular. De 1999 a 2005 foi director do Instituto de Estudos e Desenvolvemento de Galicia (IDEGA). Entre agosto de 2005 e abril de 2009 ocupou o cargo de director xeral de Desenvolvemento Rural na Xunta de Galicia. Desde 2017 é director do Departamento de Economía Aplicada da USC.
As súas liñas de investigación céntranse na economía e a política agraria, con especial atención á dinámica das estruturas agrarias e a mobilidade da terra, o desenvolvemento rural e a economía galega. Ten dirixido ou participado en máis de 30 proxectos competitivos de investigación autonómicos, estatais e internacionais. Esta traxectoria investigadora compleméntase con máis de 50 contratos e convenios con entidades privadas e institucións públicas, entre elas INLAC, Xunta de Galicia, Comisión Europea, Banco Interamericano de Desenvolvemento, IICA, Assembleia da República de Portugal e o Ministerio de Agricultura de España. Director de 10 teses de doutoramento. Ten publicados 30 artigos en revistas indexadas, 35 libros e 40 capítulos de libros.
Na actualidade é coordinador do grupo de investigación ECOAGRASOC, recoñecido como Grupo de Referencia Competitiva no Sistema Universitario Galego. Os seus intereses científicos a medio prazo céntranse na análise das políticas agrarias e de desenvolvemento rural, a mobilidade e o abandono de terras e os incendios forestais (en 2017-2018 foi membro da Comisión Técnica Independente designada pola Assembleia da República de Portugal para o estudo dos incendios neste país).
Vai falar da Industria agroalimentaria en Galiza (resumo)
O complexo agroalimentario, o conxunto formado polo sector agrario e a industria transformadora dos seus produtos, mantén un peso relevante na economía galega: con datos de 2020, xera o 5,6% do PIB e o 6,3% do emprego. Esas porcentaxes son claramente superiores á media española e europea, poñendo de manifesto a especialización de Galiza nestas actividades.
Porén, o noso complexo agroalimentario arrastra unha debilidade estrutural: continúa especializado na produción primaria, mentres que é limitado o desenvolvemento da industria transformadora. Así, en 2020 a industria só aportaba o 39,4% do VAB do complexo, porcentaxe non moi superior á do ano 2000 (35,6%). Isto contrasta cos países do entorno, onde o habitual é que o valor acrecentado na transformación das materias primas agrarias supere o da agricultura. Por cada euro de VAB da produción agraria a industria só engade aquí 65 céntimos, mentres que en España a cifra supera 1 euro e nos países máis desenvolvidos da Unión Europea alcanza 2 euros.
Esa debilidade da industria agroalimentaria ten a súa orixe en dous fenómenos: unha parte significativa da nosa produción agraria é transformada fóra de Galiza; ademais, a agroindustria galega está especializada en xeral nos derivados máis simples, que xeran un menor valor acrecentado.
O resultado final é un feito chamativo: nas tres últimas décadas Galiza rexistra unha balanza agroalimentaria deficitaria, a produción non permite cubrir o consumo interno (en forte contraste co que sucede no ámbito pesqueiro).
CURRICULUM COLECTIVO BIDAN
O Colectivo de debate enerxético Bidán está conformado por tres compañeiros: Manuel Cabarcos, Quico da Silva e Fernando Branco.
Os tres, que xa están xubilados, viven nas Pontes e, nos casos de Manuel Cabarcos e Fernando Branco a súa actividade laboral, durante décadas, estivo ligada a unha empresa do sector eléctrico e, no caso de Quico da Silva, químico de formación, foi o mundo do ensino.
Asemade os tres tiveron diversas responsabilidades, tanto a nivel local como nacional, no campo sindical, no político e no institucional que, no caso de Quico da Silva, aínda se manteñen.
Dende hai moitos anos teñen a costume de xuntarse a cotío e sempre, nas súas conversas, xurde algunha cuestión do ámbito enerxético, por iso cando se denomina ao Colectivo Bidán como de debate é por que, efectivamente, non sempre teñen unanimidade nos seus argumentos, o que lles obriga a buscar puntos comúns.
Ademais de facer un seguimento diario das modificacións legais que se dan no sector enerxético, nomeadamente o eléctrico, e de ler artigos de opinión e bibliografía sobre a esta materia, teñen por costume visitar diferentes experiencias que, sobre o sector eléctrico, se impulsan noutros puntos do Estado e manter reunións cos organismos que as xestionan.
Colaboran mensualmente co xornal Nós Diario publicando un artigo de opinión.
Dentro das propostas presentadas ao longo do tempo polo Colectivo Bidán, podemos destacar as seguintes: Tarifa Eléctrica Galega, rescate das concesións hidroeléctricas vencidas, creación dunha Empresa Pública Galega de Enerxía, modificación nos parques eólicos procurando a concesión no canto da autorización, creación dun Centro de I+D de almacenamento enerxético, etc.
Este colectivo falaranos de GALIZA NA TRASICIÓN ENERXÉTICA. RETOS E OPORTUNIDADES (resumo)
• Unha explicación do que significa a Transición Enerxética e o seu impacto social.
• Dependencia enerxética galega e, ao mesmo tempo, somos excedentarios en electricidade.
• Influencia do papel da enerxía no desenvolvemento económico e social no mundo.
• Posición de Europa á vangarda da loita contra o cambio climático ou é unha posición tamén forzada pola súa enorme dependencia enerxética.
• Diferenzas enerxéticas entre as Comunidades Autónomas. Balance eléctrico. Comunidades consumidoras industrializadas e ricas e Comunidades xeradoras e sen apenas industria. Territorios de sacrificio.
• Actuacións que debería desenvolver o Goberno Galego no campo enerxético, abandonando a súa condición de ser só unha xestoría.
• Eficiencia e consumo enerxético.
• Empresa Pública e planificación enerxética. Exemplos de Catalunya e Euskadi.
• Rescate das concesións hidroeléctricas vencidas.
• Tramitación dos parques eólicos como concesión no canto de autorizacións administrativas.
• Hibridación de instalacións e mellora a utilizacións das redes de transporte eléctrico.
• Pagos por capacidade na centrais xestionábeis de enerxía, ciclos combinados como garantía de subministro.
• Centro de Investigación en almacenamento enerxético.
• Tarifa Eléctrica Galega. Enerxía quilómetro 0.
• Atallar as desigualdades sociais que vai provocar a Transición Enerxética.
Edelmiro López Iglesias
Doutor en Ciencias Económicas pola Universidade de Santiago de Compostela (USC). Desde 1985 desenvolve a súa actividade no Departamento de Economía Aplicada da USC, onde desde 1996 é Profesor Titular. De 1999 a 2005 foi director do Instituto de Estudos e Desenvolvemento de Galicia (IDEGA). Entre agosto de 2005 e abril de 2009 ocupou o cargo de director xeral de Desenvolvemento Rural na Xunta de Galicia. Desde 2017 é director do Departamento de Economía Aplicada da USC.
As súas liñas de investigación céntranse na economía e a política agraria, con especial atención á dinámica das estruturas agrarias e a mobilidade da terra, o desenvolvemento rural e a economía galega. Ten dirixido ou participado en máis de 30 proxectos competitivos de investigación autonómicos, estatais e internacionais. Esta traxectoria investigadora compleméntase con máis de 50 contratos e convenios con entidades privadas e institucións públicas, entre elas INLAC, Xunta de Galicia, Comisión Europea, Banco Interamericano de Desenvolvemento, IICA, Assembleia da República de Portugal e o Ministerio de Agricultura de España. Director de 10 teses de doutoramento. Ten publicados 30 artigos en revistas indexadas, 35 libros e 40 capítulos de libros.
Na actualidade é coordinador do grupo de investigación ECOAGRASOC, recoñecido como Grupo de Referencia Competitiva no Sistema Universitario Galego. Os seus intereses científicos a medio prazo céntranse na análise das políticas agrarias e de desenvolvemento rural, a mobilidade e o abandono de terras e os incendios forestais (en 2017-2018 foi membro da Comisión Técnica Independente designada pola Assembleia da República de Portugal para o estudo dos incendios neste país).
Vai falar da Industria agroalimentaria en Galiza (resumo)
O complexo agroalimentario, o conxunto formado polo sector agrario e a industria transformadora dos seus produtos, mantén un peso relevante na economía galega: con datos de 2020, xera o 5,6% do PIB e o 6,3% do emprego. Esas porcentaxes son claramente superiores á media española e europea, poñendo de manifesto a especialización de Galiza nestas actividades.
Porén, o noso complexo agroalimentario arrastra unha debilidade estrutural: continúa especializado na produción primaria, mentres que é limitado o desenvolvemento da industria transformadora. Así, en 2020 a industria só aportaba o 39,4% do VAB do complexo, porcentaxe non moi superior á do ano 2000 (35,6%). Isto contrasta cos países do entorno, onde o habitual é que o valor acrecentado na transformación das materias primas agrarias supere o da agricultura. Por cada euro de VAB da produción agraria a industria só engade aquí 65 céntimos, mentres que en España a cifra supera 1 euro e nos países máis desenvolvidos da Unión Europea alcanza 2 euros.
Esa debilidade da industria agroalimentaria ten a súa orixe en dous fenómenos: unha parte significativa da nosa produción agraria é transformada fóra de Galiza; ademais, a agroindustria galega está especializada en xeral nos derivados máis simples, que xeran un menor valor acrecentado.
O resultado final é un feito chamativo: nas tres últimas décadas Galiza rexistra unha balanza agroalimentaria deficitaria, a produción non permite cubrir o consumo interno (en forte contraste co que sucede no ámbito pesqueiro).
CURRICULUM COLECTIVO BIDAN
O Colectivo de debate enerxético Bidán está conformado por tres compañeiros: Manuel Cabarcos, Quico da Silva e Fernando Branco.
Os tres, que xa están xubilados, viven nas Pontes e, nos casos de Manuel Cabarcos e Fernando Branco a súa actividade laboral, durante décadas, estivo ligada a unha empresa do sector eléctrico e, no caso de Quico da Silva, químico de formación, foi o mundo do ensino.
Asemade os tres tiveron diversas responsabilidades, tanto a nivel local como nacional, no campo sindical, no político e no institucional que, no caso de Quico da Silva, aínda se manteñen.
Dende hai moitos anos teñen a costume de xuntarse a cotío e sempre, nas súas conversas, xurde algunha cuestión do ámbito enerxético, por iso cando se denomina ao Colectivo Bidán como de debate é por que, efectivamente, non sempre teñen unanimidade nos seus argumentos, o que lles obriga a buscar puntos comúns.
Ademais de facer un seguimento diario das modificacións legais que se dan no sector enerxético, nomeadamente o eléctrico, e de ler artigos de opinión e bibliografía sobre a esta materia, teñen por costume visitar diferentes experiencias que, sobre o sector eléctrico, se impulsan noutros puntos do Estado e manter reunións cos organismos que as xestionan.
Colaboran mensualmente co xornal Nós Diario publicando un artigo de opinión.
Dentro das propostas presentadas ao longo do tempo polo Colectivo Bidán, podemos destacar as seguintes: Tarifa Eléctrica Galega, rescate das concesións hidroeléctricas vencidas, creación dunha Empresa Pública Galega de Enerxía, modificación nos parques eólicos procurando a concesión no canto da autorización, creación dun Centro de I+D de almacenamento enerxético, etc.
Este colectivo falaranos de GALIZA NA TRASICIÓN ENERXÉTICA. RETOS E OPORTUNIDADES (resumo)
• Unha explicación do que significa a Transición Enerxética e o seu impacto social.
• Dependencia enerxética galega e, ao mesmo tempo, somos excedentarios en electricidade.
• Influencia do papel da enerxía no desenvolvemento económico e social no mundo.
• Posición de Europa á vangarda da loita contra o cambio climático ou é unha posición tamén forzada pola súa enorme dependencia enerxética.
• Diferenzas enerxéticas entre as Comunidades Autónomas. Balance eléctrico. Comunidades consumidoras industrializadas e ricas e Comunidades xeradoras e sen apenas industria. Territorios de sacrificio.
• Actuacións que debería desenvolver o Goberno Galego no campo enerxético, abandonando a súa condición de ser só unha xestoría.
• Eficiencia e consumo enerxético.
• Empresa Pública e planificación enerxética. Exemplos de Catalunya e Euskadi.
• Rescate das concesións hidroeléctricas vencidas.
• Tramitación dos parques eólicos como concesión no canto de autorizacións administrativas.
• Hibridación de instalacións e mellora a utilizacións das redes de transporte eléctrico.
• Pagos por capacidade na centrais xestionábeis de enerxía, ciclos combinados como garantía de subministro.
• Centro de Investigación en almacenamento enerxético.
• Tarifa Eléctrica Galega. Enerxía quilómetro 0.
• Atallar as desigualdades sociais que vai provocar a Transición Enerxética.
Feed RSS
