Francisco Rodríguez, natutral de Serantes, en Ferrol, cursou Historia e Filoloxía Románica (sección de Hispánicas) na Universidade de Madrid, e doutorándose pola Universidade de Santiago de Compostela coa primeira tese que se realiza sobre Rosalía nesta universidade, Análise sociolóxica da obra de Rosalía de Castro, en 1988. Profesor de Lingua e literatura españolas, exerce a docencia en Albacete, Ourense, Cangas, Puerto Real (Cádiz), Carballo, A Estrada e Ferrol.
Político nacionalista, loitador pola súa terra, deputado no Parlamento galego, foi o primeiro deputado nacionalista no Parlamento español. A súa obra Galiza, razón de ser, 2000, editado por Terra e Tempo, é unha recompilación de artigos publicados na prensa diaria ao longo do período que abarca a VI Lexislatura do Congreso dos Deputados (1996-2000).
Como estudoso da literatura, ten publicado obras de ensaio como A evolución ideolóxica de Manuel Curros Enríquez, 1972, Galaxia, e a 2ª edición de 1995, en A Nosa Terra. Tamén traballa sobre Eduardo Blanco Amor, e sae á luz en 1993 en Edicións do Cumio o estudo Eduardo Blanco Amor, o desacougo da nación negada. Tamén analiza a situación da literatura galega actual en Literatura galega contemporánea. Problemas de método e interpretación, 1990, Edicións do Cumio.
A súa obra Conflicto lingüistico e ideoloxía en Galiza, 1976, Xistral, 2ª edición de 1999 en Laiovento foi unha chamada de atención sobre a situación da lingua, cunha análise certeira.
Edítase a súa tese Análise sociolóxica da obra de Rosalía de Castro, en 1988, AS-PG; profundiza sobre a mesma autora no monumental estudo e obra de referencia Rosalía de Castro, estranxeira na súa patria, publicado no ano 2011 pola AS-PG.