Carlos Callón actualmente é profesor de Xeografía e Historia no Instituto Espanhol de Lisboa. Doutor en Estudos Lingüísticos e Literarios do Galego e do Portugués. Presidente de Honra da Mesa pola Normalización Lingüística. Publicou varios ensaios e o poemario Atravesar o fantasma (2014), seleccionado entre os mellores libros de poesía do decenio 2007-2016 no Premio Mondeñedo.
POEMARIO: Inscricións
A morte. A vida. O que as une. Pulsións que atrapa o poeta cando pretende que as palabras sexan marco para o apreixar todo. Estes poemas falan diso. Da morte, da dor, do odio, do amor. Da vida. Todo é todo e todo está en todo. Versos que furan o peito, que mancan. Poeta mancado que fai co poema, bálsamo. Un libro sobre os mapas da alma. E das palabras que o constrúen e rexistran. A morte. A vida. Todo.
Que diría CARLOS CALLÓN sobre o seu propio poemario?
"É o noveno libro que publico e, no entanto, é o que me resulta máis difícil de presentar. Porque é unha obra escrita desde un terremoto vivencial. Son poemas que procuran as palabras porque as palabras faltan. Porque hai que inscribir as perdas para poder continuar.
Non é unha obra cómoda. Antes desta presentación en Santiago, recitei poemas de Inscricións en Rianxo, Lisboa e Vigo. En todos estes actos houbo xente chorando. Mesmo xente que non coñezo. As dores tócanse. Moitas veces, podemos entender a través dos rexistros de dó que fai outra persoa aquela emoción que non somos capaces de entender en cada unha de nós, en cada un de nós.
Nun tempo en que proliferan tanto os imperativos da felicidade e do éxito a calquera custo, penso que non está mal procurar espazos para falarmos das feridas. Porque só así, recoñecendo, nomeando e mapeando, se pode tentar facer coas feridas algo mellor que padecelas.
5º) Tres vídeos sobre o libro:
- Videopoema: https://www.youtube.com/watch?v=yFpkaavEvIM
- No Zig-Zag diario da TVG: https://www.youtube.com/watch?v=L-ZZ16vSES8
- Crónica da presentación en Vigo: https://www.youtube.com/watch?v=WU4NYmTT0rc
POEMARIO: Inscricións
A morte. A vida. O que as une. Pulsións que atrapa o poeta cando pretende que as palabras sexan marco para o apreixar todo. Estes poemas falan diso. Da morte, da dor, do odio, do amor. Da vida. Todo é todo e todo está en todo. Versos que furan o peito, que mancan. Poeta mancado que fai co poema, bálsamo. Un libro sobre os mapas da alma. E das palabras que o constrúen e rexistran. A morte. A vida. Todo.
Que diría CARLOS CALLÓN sobre o seu propio poemario?
"É o noveno libro que publico e, no entanto, é o que me resulta máis difícil de presentar. Porque é unha obra escrita desde un terremoto vivencial. Son poemas que procuran as palabras porque as palabras faltan. Porque hai que inscribir as perdas para poder continuar.
Non é unha obra cómoda. Antes desta presentación en Santiago, recitei poemas de Inscricións en Rianxo, Lisboa e Vigo. En todos estes actos houbo xente chorando. Mesmo xente que non coñezo. As dores tócanse. Moitas veces, podemos entender a través dos rexistros de dó que fai outra persoa aquela emoción que non somos capaces de entender en cada unha de nós, en cada un de nós.
Nun tempo en que proliferan tanto os imperativos da felicidade e do éxito a calquera custo, penso que non está mal procurar espazos para falarmos das feridas. Porque só así, recoñecendo, nomeando e mapeando, se pode tentar facer coas feridas algo mellor que padecelas.
5º) Tres vídeos sobre o libro:
- Videopoema: https://www.youtube.com/watch?v=yFpkaavEvIM
- No Zig-Zag diario da TVG: https://www.youtube.com/watch?v=L-ZZ16vSES8
- Crónica da presentación en Vigo: https://www.youtube.com/watch?v=WU4NYmTT0rc
Feed RSS
