O Día Mundial da Poesía, proposto no ano 1998 pola UNESCO, foi proclamado como tal en París no ano 1999.
O texto da proclamación di, entre outras cousas, que "a poesía contribúe á diversidade creativa ao cuestionar dun xeito sempre renovado a forma en que usamos as palabras e as cousas, e os nosos modos de percibir e interpretar a realidade". Na proclama aparecen os propósitos, sendo un deles o de "restablecer o diálogo entre a poesía e as demais manifestacións artísticas como o teatro, a danza, a música e a pintura".
A Agrupación Cultural O Galo quere sumarse a esta celebración con Ricardo Seixo e o Grupo Maraxe, poesía e música unidas. Agradecemos tamén ao Vide, Vide! que sempre nos acolle no seu local e nos deleita co seu lema de que "o vinho é poesia engarrafada".
Ricardo Seixo, nacido en Curtis, afincado na Coruña, mestre de profesión, traballador activo no campo do asociacionismo cultural, publica en 2016 o seu primeiro libro de poesía "Ollares... no fondo da retina... na paisaxe dos afectos".
No 2018 publica "Versos noctámbulos", case 50 textos de variada temática: poemas cívico-sociais e de denuncia; líricos, que manifestan os seus afectos, entre os que destacamos os adicados a súa nai, a seu pai, a volta á infancia; a evocación da paisaxe e da natureza fronte ás agresións dunha abusiva explotación dos seus recursos como
Soutos, carballeiras, agras,
con ríos de falar quedo
que deben vivir do medo
dun poder que os robotiza,
e con eles a Galiza.
Poemas que falan dos dereitos das mulleres, que recoñecen a súa fortaleza e a súa relevancia na sociedade galega etc...
Falando do Día da Poesía, quero recalcar que para Ricardo Seixo a poesía non é só cousa de "un día", como o demostra a actividade que desde hai cinco anos se ven desenvolvendo na Asociación da Agra do Orzán: "Gosto de che ler un poema", na que, non só UN DÍA, senón durante TODO O ANO, traballan cada mes poemas dun ou dunha poeta da literatura galega, entronizando así a poesía na vida dos veciños da Agra do Orzán e da Coruña.
Tal como viamos nos obxectivos da declaración da Unesco, "restablecer o diálogo entre poesía e música", Ricardo seixo leva facéndoo non desde 1999, senón toda a súa vida, desde a coordenación dos volumes de cantos tradicionais e de taberna "Polo gosto de cantar", onde se reúnen 200 cántigas galegas, e unha serie de cántigas portuguesas, que tamén non deixan de ser galegas, até a súa participación como integrante de diversas formacións musicais como Verbas Xeitosas, Tombalobos Orquestra, Os Parabéns... até a actual MARAXE, conxunto de música tradicional galega e portuguesa, que teremos o gosto de ouvir interpretando cinco temas tradicionais.
Nun inesquecíbel poema, Gabriel Celaya aseguraba que "a poesía é unha arma cargada de futuro", quero rematar con tres versos de Ricardo Seixo:
Cando dormen os poetas
o silencio cátgase de poder
e agroman os fillos do medo.
Merche Espiño.
O texto da proclamación di, entre outras cousas, que "a poesía contribúe á diversidade creativa ao cuestionar dun xeito sempre renovado a forma en que usamos as palabras e as cousas, e os nosos modos de percibir e interpretar a realidade". Na proclama aparecen os propósitos, sendo un deles o de "restablecer o diálogo entre a poesía e as demais manifestacións artísticas como o teatro, a danza, a música e a pintura".
A Agrupación Cultural O Galo quere sumarse a esta celebración con Ricardo Seixo e o Grupo Maraxe, poesía e música unidas. Agradecemos tamén ao Vide, Vide! que sempre nos acolle no seu local e nos deleita co seu lema de que "o vinho é poesia engarrafada".
Ricardo Seixo, nacido en Curtis, afincado na Coruña, mestre de profesión, traballador activo no campo do asociacionismo cultural, publica en 2016 o seu primeiro libro de poesía "Ollares... no fondo da retina... na paisaxe dos afectos".
No 2018 publica "Versos noctámbulos", case 50 textos de variada temática: poemas cívico-sociais e de denuncia; líricos, que manifestan os seus afectos, entre os que destacamos os adicados a súa nai, a seu pai, a volta á infancia; a evocación da paisaxe e da natureza fronte ás agresións dunha abusiva explotación dos seus recursos como
Soutos, carballeiras, agras,
con ríos de falar quedo
que deben vivir do medo
dun poder que os robotiza,
e con eles a Galiza.
Poemas que falan dos dereitos das mulleres, que recoñecen a súa fortaleza e a súa relevancia na sociedade galega etc...
Falando do Día da Poesía, quero recalcar que para Ricardo Seixo a poesía non é só cousa de "un día", como o demostra a actividade que desde hai cinco anos se ven desenvolvendo na Asociación da Agra do Orzán: "Gosto de che ler un poema", na que, non só UN DÍA, senón durante TODO O ANO, traballan cada mes poemas dun ou dunha poeta da literatura galega, entronizando así a poesía na vida dos veciños da Agra do Orzán e da Coruña.
Tal como viamos nos obxectivos da declaración da Unesco, "restablecer o diálogo entre poesía e música", Ricardo seixo leva facéndoo non desde 1999, senón toda a súa vida, desde a coordenación dos volumes de cantos tradicionais e de taberna "Polo gosto de cantar", onde se reúnen 200 cántigas galegas, e unha serie de cántigas portuguesas, que tamén non deixan de ser galegas, até a súa participación como integrante de diversas formacións musicais como Verbas Xeitosas, Tombalobos Orquestra, Os Parabéns... até a actual MARAXE, conxunto de música tradicional galega e portuguesa, que teremos o gosto de ouvir interpretando cinco temas tradicionais.
Nun inesquecíbel poema, Gabriel Celaya aseguraba que "a poesía é unha arma cargada de futuro", quero rematar con tres versos de Ricardo Seixo:
Cando dormen os poetas
o silencio cátgase de poder
e agroman os fillos do medo.
Merche Espiño.
Feed RSS
